Hindi lang basta ulam, ulalam! :D

Masasabing hindi ka Pilipino kung hindi ka pa nakakain nito. Hinding hindi ito mawawala sa lamesa ng pamilya. Ang kakaibang lasa at asim nito ang dahilan kung bakit paborito ito ng nakararami. Sa katunayan, pwede na itong maging “pambansang ulam” dahil sa survey na ginawa noon ng Kapuso Mo, Jessica Soho, ito ang nanguna sa pinakapaboritong ulam ng mga Pilipino. Marami rin itong bersyon sa iba’t bang bansa sa Asya. Ang tinutukoy ko ay ang SINIGANG.

Napakasarap nito at masarap kainin lalo na kapag umuulan, pero para sa akin kahit anong araw, oras o panahon ay masarap itong kainin. Iniisip ko pa lang ang pagkaing ito ay parang nangangasim at naglalaway na ako. Isa rin ito sa mga dahilan kung bakit gusto ko umuwi lagi ng Pampanga.

Ang sinigang ay prolific, maaaring lutuin sa kahit anong paraan at kung anong lasa ang gusto ng taong kakain. Sa pangunahing sangkap nito, maaaring gumamit ng bangus, baboy, baka, hipon o manok. Sinasahugan din ito ng kangkong, sitaw, labanos, kamatis o gabi. Sa pampaasim naman, maaring gumamit ng sampalok, bayabas,kamias o kaya kalamansi. Pero sa panlasa ko, swak na swak ang Sinigang na Bangus at Sinigang na Baboy na sampalok ang pampaasim na syempre, luto ng nanay ko. Sa mga sangkap pa lang na nabanggit kanina, garantisadong napakasustansya nito. Nagtataglay ito ng Calcium, Vitamin A, Iron, Protein, Iodine, Riboflavin, Thiamine, Carbohydrates, Vitamin C, atbp.. Lahat na yata.. :) Parang Centrum ito, complete from A to Zinc :)

Ang sinigang ay madaling hanapin. Maaaring mabili sa mga karinderya, fast food o kaya sa mga sosyal na restawran. Hindi ito mawawala sa menu ng mga kainan dahil mabili ito.

Noong hayskul ako, lagi akong umuuwi ng pagod at gutom at kapag Sinigang ang ulam, napapawi agad ang pagod ko sa unang higop pa lang ng maasim at malinamnam na sabaw. At kapag nginunguya ko na ang karne at gulay, parang nakakalimutan ko ang mundo sa sarap at walang pwedeng makaistorbo sa aking pagkain. 

Isang hindi ko malilimutan na karanasan na tungkol sa Sinigang ay noong nasa unang taon ako sa hayskul. Lagi kong kasama kumain ang dalawa kong kaklase (I miss you Zara and Jaja...) tuwing tanghali. Araw araw ay Sinigang ang order namin, tumatagal siguro iyon ng isa o dalawang linggo, hindi ko na matandaan. May mga guro kami na nakakasabay kumain at napansin nila iyon kaya kaming tatlo ay tinawag nilang ‘‘Sinigang Girls”. Hanggang sa klase ay tinatawag kaming Sinigang Girls pero buti na lamang agad itong nawala sa isip ng mga tao, hehe. Sa totoo lang ay di ko napansin na araw-araw kaming kumakain ng Sinigang kung hindi lamang sinabi ng gurong iyon. Sobrang sarap kasi ng Sinigang kaya hindi nakakasawa. Kahit araw-arawin! :D

CERTIFIED SINIGANG GIRL: MARJERIE DIZON QUINONES